Korkağım ben! Mesleki korkularım var benim. Bu fikre nereden mi sahip oldum? Sektörden eski bir kadim dostumun telefonuma gönderdiği içinden bolca “korkak” geçen mesajdan sonra “evet haklı galiba” dedim. Sonra da kendime itiraf ettiğim bu gerçeği sizlerle de paylaşayım dedim. Herkes hakkında burada atıp-tutarken insan kendini de kayırmamalı değil mi? Neden mi korkağım?
…
mesleki itibarımın zedelenmesiden,
üç kuruş para kazanacağım diye rezil olmaktan..
kul hakkı yemekten…
çalışanlarımın parasını vermemekten,
parasını vermediğim, hakkını yediğim çalışanlarımın ofisimi basıp, herkesin içinde dayak yemekten..
çalışanlarımın benim arkamda her yerde küfür etmesinden..
bu nedenle hakkımda yazı yazmasınlar diye sosyal medyayı kaçak güçek - sinsi sinsi takip etmek zorunda kalmaktan…
yanımda çalışan-ayrılan çoğu kişinin beni mahkemeye vermesinden…
bir kadın çalışanımın taciz-mobing, ödeme gibi nedenleriyle maddi-manevi tazminat davası açmasından..
daha da kötüsü aynı çalışanımın her yerde, herkese ipliğimi pazara çıkartmasından..
en kötüsü çocuklarımın özel hayatını bile abuk-sabuk iftiralarla herkese ulu orta anlatmasından …
davalıyken “gel Bebek’te bir kahve içelim” diye attığım samimi mesajı dosta düşmana gösterip hakaretler savurmasından…
en fazla da bu çalışanımın onca tazminat alarak tekrar yuvaya dönmesiden korkarım…
üç kuruş para için neler yaptığını gördükten sonra daha sonra neler yapacağından çok daha korkarım…
sektörde bazı kişilerin cep telefonlarına benim adımın yerine “sakın açma” yazmalarından çok korkarım.
hemen hemen her ortamda benim hakkımda itibarsız ve aşağılayıcı söylemlerde bulunmalarından korkarım.
insanların benimle “lanet olsun, sussun da…” diye iş yapmasından korkarım…
sektörde herkesin emeğiyle yaptıklarını taklit etmekten çok korkarım.
cahilliğim, görgüsüzlüğüm konuşuluyorsa her yerde en çok ondan korkarım.
kızınca erkek arkadaşıma “karıkılılı” diye yazmaktan korkarım.
kızım var benim; kızımın bu söylemden alınacağından çok korkarım…
bilirim kadın her yerde kadındır da; her erkek “adam” değildir. en çok topluluklarda, çalışanlarımın gözünde, sektör nezninde “adam yerine konmamaktan” korkarım.
ve en çok da hakkımda her şeyi bilen bir adamın bir gün bunları açık açık yazacağından kokarım.
insanlara attığım hakaret smslerle suç duyurusuna bulunmalarından kokarım…
hepsi bir tarafa Allah’tan ve günaha girmekten, beddua almaktan korkarım…
başıma kötü bir şey gelirse; hayırlısı olsun der tebessüm eder geçerim.
evet çok korkağım ben, bunlardan çok korkarım…